NEDERLAND IN DE GREEP VAN HET OORLOGSVIRUS

Een coronavirus is door de overheid aangepakt met tal van disproportionele maatregelen. Adviezen vanuit de WHO en het OMT werden blindelings opgevolgd. Er was slechts oog voor de zorgsector, waarbij onderwijs, economie en maatschappelijk welzijn werden verwaarloosd. Er ontstond onduidelijkheid over mondkapjes, langdurige lockdowns, de avondklok en de introductie van een nauwelijks getest mRNA-vaccin. De crisiscommunicatie was primair gericht op angstinboezeming om het gedrag van mensen te beïnvloeden. ‘U doet het voor de veiligheid van een ander’. En men duldde geen tegenspraak. Critici werden weggezet als ‘wappies’ en complotdenkers.

De effecten van deze crisisaanpak zijn niet gering. Jongeren kampen met psychosociale problematiek, ouderen zijn vereenzaamd, veel MKB-bedrijven zijn in financiële problemen geraakt, de polarisatie binnen de samenleving heeft schrikbarende vormen aangenomen (gevaccineerde-versus niet gevaccineerde mensen) en dan is er nog de onverklaarbare oversterfte waarvan wordt weggekeken. Overheid, politiek en vooral de media hebben niets geleerd uit deze periode. Zij zijn sinds februari 2022 kritiekloos en in ‘tunnelvisie-modus’ gegaan over de oorlog in Oekraïne. Het coronavirus van toen heet nu het oorlogsvirus.

Regeringsleiders onderstrepen dat het ‘onze oorlog’ is en rechtvaardigen een miljardeninvestering in de NAVO, Oekraïne en de defensie-industrie met het adagium dat dit nodig is voor ‘onze veiligheid’. De macht en arrogantie van de EU, NAVO en in het bijzonder president Trump bepalen wat de lidstaten moeten doen. Parlementariërs gaan hier buigend als knipmessen in mee. Het ‘oorlogsmanagementteam’ bestaande uit Generaals vermarkt oorlog, dood en verderf als een aantrekkelijke product. De Koning spreekt woorden als “Nederland moet tot de tanden toe worden bewapend” en Mark Rutte voegt daaraan toe “wanneer u als gezin geen 8.000 euro per jaar extra afdraagt aan belastingen, dan spreekt u straks Russisch”. Het angstinstrument wordt weer als wapen uit de kast gehaald. De bevolking moet een noodpakket aanschaffen. Er worden schuilkelders ingericht en men wordt voorgespiegeld dat de kans groot is dat essentiële voorzieningen langdurig gaan uitvallen. En tegenspraak wordt niet op prijs gesteld. Mensen die kritisch reflecteren worden aangemerkt als Poetin aanhangers en verspreiders van desinformatie. Leve de democratie en de vrijheid van meningsuiting!

We zien een herkenbare risico-regelreflex van politiek en overheid. Het overreageren van bestuurders op een dreiging, die veel groter wordt voorgesteld dan ze is. Daarbij is sprake van gevaarlijke tunnelvisie, doelredeneringen en groupthink. Is Rusland wel een reële dreiging voor het NAVO-grondgebied? Is de Russische krijgsmacht wel zo sterk, nu blijkt dat ze in drie jaar tijd nog niet eens een klein stukje Oekraïne in bezit hebben? Is het wel gerechtvaardigd om jaarlijks miljarden euro’s extra te investeren in de defensie-industrie en in wapentuig voor Oekraïne, terwijl dit ten koste gaat van bezuinigingen op de zorg, onderwijs, politie, brandweer en andere voorzieningen? Bewijslast voor dit alles blijft achterwege!
Het revitaliseren van de krijgsmacht na 30 jaar van bezuinigen is begrijpelijk. Ook een wake-up call om als samenleving weerbaarder en veerkrachtiger te worden is gerechtvaardigd. Onnodige oorlogsretoriek, bangmakerij en disproportionele oorlogsinvesteringen zijn echter verwerpelijk en hebben zelfs een averechts effect. Zeker tegen de achtergrond van de vertrouwens-implosie bij burgers in overheid, politiek en media. De kritische burger heeft deze strategie en manipulatie inmiddels feilloos in de gaten.

De belangrijkste uitdaging voor verantwoordelijke autoriteiten en de media is de lessen van de coronajaren te leren. Kritische vragen blijven stellen, verbindend leiderschap tonen en vooral niet laten meeslepen door het dominante oorlog narratief. Het is nu tijd het oorlogsvirus in te dammen. Anders creëren we een ‘nieuwe pandemie’ die alleen maar tot meer maatschappelijke ellende leidt. En daar zit niemand op te wachten.