Interview met een (ex-)gokverslaafde (deel 2)

NB: Dit interview/artikel is geschreven vanuit het oogpunt van Sophie zelf. Dit is het tweede deel van een tweedelig interview.

Sophie in het kort
Ik ben Sophie en ik ben verslaafd geweest aan gokken. Ik weet niet goed of ik zou zeggen dat ik een ex-gokverslaafde ben, want ik denk dat een verslaving altijd in je systeem blijft zitten. Dus ik zou eerder zeggen; ik ben Sophie, ik ben gokverslaafd en ik heb al ruim een jaar niet gegokt.

De invloed op mijn dagelijks leven
Ja, het heeft mijn dagelijkse leven zeker beïnvloed. In mijn relatie en sociale contacten en op mijn financiële situatie. Ik ging mijzelf in die periode steeds meer afzonderen. Zelf zocht ik eigenlijk nauwelijks initiatief naar vrienden toe en als vrienden mij een berichtje stuurden dan wimpelde ik dat af. De relatie met mijn vriend stond op gespannen voet omdat ik steeds vaker down en chagrijnig was. Toen alles naar buiten kwam, was het helemaal slecht in mijn relatie. Mijn vriend moest natuurlijk het vertrouwen in mij eerst weer terug krijgen. Naast het liegen, had ik ook het geld van de gezamenlijke rekening gebruikt. Mijn financiële situatie was helemaal slecht, want ik had schulden opgebouwd. Daarnaast had ik er ook lichamelijke klachten door. Ik had steeds vaker hartkloppingen, was misselijk en viel veel af van de stress.

Hoe heb je het gokken aangepakt?
Op het gegeven moment was ik aan het gokken met het geld van de gezamenlijke rekening en toen kwam mijn vriend erachter. Ik heb toen een brief geschreven, over mijn depressie en mijn gokken en die aan hem gegeven. Ik was toen eigenlijk al op een punt dat ik wist dat het zo echt niet langer kon en had al een doorverwijzing aangevraagd bij de huisarts. Zo kwam ik bij Verslavingszorg Noord Nederland (VNN) terecht.

Mijn vriend is met mij mee gegaan naar het intakegesprek. Daar is eigenlijk een behandelplan opgesteld en vanuit daar is het balletje helemaal gaan rollen. Ik heb vanaf het moment dat mijn vriend erachter kwam eigenlijk geen behoefte meer gehad aan gokken. De druk was eraf. Ik hoefde niet meer te liegen en ik hoefde niet meer met spoed mijn schulden af te lossen om de vaste lasten te kunnen betalen.

Ergens in het begin (ik denk tijdens de intake) heb ik bij mijn coach aangegeven dat ik niet het persoon ben wat gemakkelijk ergens over praat. Althans, ik praat er gemakkelijk over, maar ik laat het niet binnenkomen. Je moet bij mij echt doorvragen en door mijn gedrag heen prikken. Dat heeft ze goed onthouden, want dat heeft ze gedaan!

En openheid. Eén van de dingen die tijdens de behandeling bij de VNN werd gedaan, was het benoemen van plekken en mensen die je moest vermijden. Ik had twee vriendinnen met wie ik weleens naar het casino ging. Zij wisten ook niet dat het gokken zo problematisch was, want ik deed op die momenten alsof het oké ging. Officieel zou je die vrienden dan moeten vermijden, maar in mijn geval hoefde dat niet. Deze vrienden waren namelijk voor mij juist een ondersteunende factor. Ik heb ze verteld hoe het met mij ging en dat ik gokverslaafd was. Vanaf dat moment zouden zij mij nooit meevragen naar het casino en waren ze er juist om mij te ondersteunen. Mijn moeder heb ik ook alles verteld (dat wilde ik eigenlijk niet, maar achteraf is dat natuurlijk wel goed geweest). Door open te zijn tegen de mensen die het meest naast je staan, voel je je automatisch gesteund.

Ik heb mijzelf op de zogenoemde witte lijst laten zetten in het casino. Dat was een hele moeilijke stap, maar wel een goede stap. Door jezelf op de witte lijst te zetten, ben je niet meer welkom in het casino. Je verzoekt dit zelf, dus het is niet dat je nooit meer welkom bent. Voor de periode van een half jaar mag je niet naar binnen en zullen ze automatisch de toegang weigeren. Dit is speciaal opgezet voor mensen die problematisch gokken.

Mijn vriend heeft al mijn pasjes in beheer genomen zodat ik niet meer kon gokken. Ik kreeg zakgeld en daar moest ik het die week mee doen. Dat voelde heel minderwaardig en kinderachtig, maar het was wel echt nodig. Mede daardoor heb ik vlot mijn schulden kunnen aflossen. Langzaam moest het vertrouwen weer groeien en door elke keer te laten zien dat ik het wél kon, kwam dat vertrouwen terug. Nadat ik mijn pasjes weer terug had gekregen, moest ik natuurlijk ook laten zien dat ik daarmee om kon gaan. Mijn vriend heeft tot op heden inzicht in mijn rekening, maar dat is eigenlijk niet meer nodig en hij kijkt er ook nooit op. Van die wetenschap maak ik ook geen misbruik, want ik heb echt geen behoefte meer aan gokken.

In de behandeling van de VNN stond het gedrag achter het gokken ook centraal. Waarom gok je? Welke gedachten heb je als je wilt gokken? En hoe zet je dat om naar iets positiefs? Ik ben dus samen met de coach op zoek gegaan naar andere manieren om mijzelf te overprikkelen. Nu ga ik vaak wandelen met de hond of muziek luisteren. Ook heb ik tijdens de behandeling geleerd meer open en eerlijk te zijn over hoe ik mij voel. En ik heb geleerd de lat wat minder hoog te leggen. Ik moet bijvoorbeeld heel veel van mijzelf als ik vrij ben. Maar soms lukt dat echt niet. Dan ben ik moe en zijn mijn lichaam en geest een rustdag nodig om alle prikkels een plaatsje te geven, bijvoorbeeld na een drukke werkweek. Ik heb nu geleerd dat dit goed is. Ik mag nu van mijzelf een dag niets doen, dat kon ik eerder niet.

En ik ben natuurlijk aan de medicatie gegaan. Goede medicatie voor mijn ADD en mijn depressie, zodat ik mij niet meer zo negatief voelde en de prikkels van mijn ADD beter kon verwerken.

Is er ook iets goeds uit voortgekomen?
In zekere zin wel. De relatie met mijn moeder en mijn vriend is verbeterd en sterker geworden. Ik heb nu namelijk meer geleerd om te praten over hoe het met mij gaat en eerder om hulp te vragen als het niet goed gaat. Ze zeggen soms dat het leven gaat met vallen en opstaan en dat je van je fouten leert. Ik kan inmiddels zeggen: “Ik heb gefaald, maar ik ben gegroeid.” In de periode die volgde nadat alles op tafel is gekomen, heb ik veel over mijzelf geleerd. Mijzelf beter leren kennen, mijzelf beter leren begrijpen. In die periode heb ik flink met mezelf geworsteld, maar ook mijn problemen aangepakt. Ik heb mogen ontwikkelen en groeien. Als ik terugkijk op die periode voel ik me soms even trots. Ik ben in een half jaar tijd mijn gokverslaving de baas geworden en heb al mijn schulden afgelost. En dat is niet gemakkelijk geweest: ik ben mezelf vaak tegengekomen. Maar al met al heeft dat er wel voor gezorgd dat ik nu bijvoorbeeld andere keuzes maak in sommige dingen, omdat ik gewoon weet dat het beter voor mij is.

Wat wil je aan anderen meegeven?
Praat erover! Je hoeft je niet te schamen. Ga op zoek naar wat de echte reden is achter je verslaving. Ben je op de vlucht voor iets? Voor bepaalde gevoelens? Of zit er iets anders achter? Praat erover met anderen. Je kunt ook naar de AGOG als je anoniem wilt blijven. En probeer open en eerlijk te zijn tegen je naasten. Zij zijn uiteindelijk de personen die je echt kunnen helpen. Als je van jezelf weet dat het gokken problematisch is, zoek dan hulp. Dat is niet dom of beschamend, dat is juist dapper en stoer!

Notitie van de auteur:
– Uit onderzoek uit 2016 blijkt dat er in Nederland zo’n 95.000 risicospelers zijn en zo’n 79.000 probleemspelers (deze spelers zijn waarschijnlijk gok- of kansspelverslaafd).
– Ervaar jij problemen met gokken? Kijk dan op https://www.gokkenondercontrole.nl/ voor anonieme hulp en tips.
– Sophie is haar strijd met haar ADD en haar gokverslaving aan het vastleggen. Meer hierover op: https://sophielomberg.auteursblog.nl/