NEDERLAND IN NEERWAARTSE SPIRAAL

Uit parlementaire enquêtes en tal van opiniepeilingen blijkt dat het vertrouwen van de bevolking in de (institutionele) overheid afneemt. De coronacrisis heeft daar in belangrijke mate aan bijgedragen met als ‘ongekend onrecht’ dat 3 miljoen ongevaccineerden door dienaren van de Kroon en de media zijn geschoffeerd. Inmiddels zien we dat de onvrede binnen de samenleving verder toeneemt. Dat laat zich verklaren aan de hand van een aantal ontwikkelingen.

In de eerste plaats de aanhoudende asielinstroom. Nederland heeft een aantrekkingskracht en blijkt niet in staat de grote aantallen vluchtelingen adequaat op te vangen. Het leidt tot structurele overlast, hoge kostenposten, spanningen binnen de samenleving en een discutabele spreidingswet. Daarnaast neemt de georganiseerde (drugs)criminaliteit schrikbarende vormen aan. Politie, justitie en het openbaar bestuur krijgen er geen grip op. In de grote steden leidt dat tot aanslagen waarbij grof geweld niet wordt geschuwd. Nederland treedt daarmee in de voetsporen van Italië. Een ontwikkeling die grote zorgen baart.

Dan zijn er nog andere aversieve aspecten. Zonder enige parlementaire controle worden door het demissionaire kabinet miljarden euro’s gepompt in Oekraïne terwijl er amper geld beschikbaar is ter compensatie van de Groningers (aardbevingsschade) en de Limburgers (wateroverlast). Nederland wordt overspoeld door zonnepanelen en windmolenparken waarbij natuurschoon wordt opgeofferd. Er worden onnavolgbare investeringen gedaan om klimaatverandering tegen te gaan en de hardwerkende boeren, tuinders en vissers moeten het veld ruimen. Niemand kan nog een touw vastknopen aan de stikstof- en CO2-reductie maatregelen van het kabinet, dat het braafste jongetje van de ‘Europese greendeal klas’ wil zijn. Pas nadat boeren Den Haag en Brussel bestormden bonden Nederland en Europa enigszins in.

Nederland kampt voorts met een structureel probleem op de woningmarkt, er is een tekort aan personeel in de zorg, het onderwijs, de politie en horeca en we hebben te maken met alsmaar stijgende energie- en zorgkosten. Er zijn te weinig plaatsen beschikbaar voor Nederlandse studenten op Universiteiten, omdat buitenlandse studenten de voorkeur genieten. De ouderenzorg is volledig uitgekleed en binnen de rechtspraak en de GGZ loopt het systeem muurvast. Gevangenissen bieden te weinig opvangplekken en de GGZ kraakt in haar voegen, waardoor steeds meer mensen met verward gedrag en TBS vrij rondlopen.

En tenslotte de tenenkrommende ‘woke-cultuur’ die sluipenderwijs onze samenleving gijzelt. Van het verbannen van zwarte piet, het verketteren van onze oorlogshelden, het verbieden van de nootmuskaatstraat, het cancelen van paarden in draaimolens tot een poging tot het verwijderen van het begrip ‘moeder’ uit de wetgeving. Allemaal bizarre maatregelen waar het merendeel van de bevolking zich mateloos aan ergert.

De vier kabinetten Rutte hebben ons landje in een neerwaartse spiraal gebracht. Op 22 november vorig jaar heeft de kiezer zich uitgesproken voor een andere koers. Men is het huidige beleid spuugzat. Men verwacht dat een nieuw kabinet de basis legt voor een beter maatschappelijk klimaat en het wantrouwen onder de burgers kan ombuigen. Vooralsnog ziet het daar niet naar uit. Sterker nog: de formatiepogingen van afgelopen drie maanden zijn een schaamteloze vertoning gebleken en een miskenning van de kiezer. Laten we hopen dat informateur Putters nog een reddingsboei weet te vinden. Nederland verdient een regering die de menselijke maat in ere herstelt, beter luistert naar wat er onder de bevolking leeft en een beleid voert dat gestoeld is op een breed draagvlak in de samenleving. Dat zal de burger weer perspectief en hoop kunnen bieden. Laten we er voor waken dat ons fraaie polderlandje niet nog verder wegzakt in het moeras en het opgebouwde aanzien in de wereld verkwanseld.