Hoge sterfte, nieuw normaal – het middel blijkt erger dan de kwaal

Lockdowns en ongekende vaccinatiecampagne leiden tot een ‘nieuw normaal’ in sterfte vanaf 2020. Waar blijft onafhankelijk onderzoek?

De Groene Rekenkamer (Semi-pro)

09-06-2023 12:07

- Achtergrond bij het nieuws

Na regen komt zonneschijn. Na een epidemie volgt een periode van minder sterfte. Zoals in 2018 toen de griep langs kwam en in 2019 het oneerbiedige “kreupele hout” was verdwenen. Maar nadat in 2020 corona weer tot extra sterfgevallen leidde, herstelde de oude trend zich niet: de uitvaartondernemers maken tot aan vandaag overuren. Wat is er aan de hand?

Voor wie de gebeurtenissen heeft meegemaakt en aan den lijve heeft ondervonden, was te verwachten dat het beslist repressieve beleid in heel veel opzichten contraproductief moet zijn geweest. Niet verwonderlijk als de remedie bestaat uit een voortdurende staat van angst, economische marginalisering, opsluiting, dichte sportscholen, vereenzaming, reisbeperkingen, samenkomstverbod, repressie, onderwerping en tot slot zelfs opgedrongen injecties met een reeks aan experimentele gentherapie met geheime maar variabele samenstelling, ingekocht door bureaucraten onder geheime voorwaarden én met dubieuze belangen én handelend onder een deken van obscurantisme. A recipe for disaster, zoals de Britten zeggen.

Dat is echter in Haagse kringen bepaald geen gangbare opvatting; daar wordt steevast het beeld gecreëerd dat er vele levens gered zijn door het beleid en in het bijzonder door de vaccinatiecampagnes. En corona wordt steevast gepresenteerd als ontwrichtende dreiging, en zelfs nu het endemisch en verwaarloosbaar qua omvang is, wordt het gevaar van “Long Covid” of “Post Covid” (PC) uitgebreid benadrukt. Dat laatste overigens zonder aan te geven hoe het onderscheid gemaakt zou kunnen worden tussen PC en Post Vaccinatie schade (PV), want in het mantra van de bewindslieden en haar adviseurs bestaan “bijwerkingen” slechts in zeer zeldzame gevallen.

Veilig en effectief dus

En corona mag dan inderdaad “vergelijkbaar met de griep” blijken te zijn, het zou het gevaar van zogeheten zoönosen illustreren, ook al is er geen bewijs dat corona daar iets mee van doen heeft. Dit gevaar vereist “pandemische paraatheid”, aldus het genootschap van virologen, een idee dat breed gedeeld wordt onder beleidsmakers. Een formele en onafhankelijke evaluatie van beleid en ‘maatregelen’ (onthoud dat woord) kon niet van de grond komen, ondanks dat de Veiligheidsraad enkele kritische kanttekeningen plaatste. Zo kon het gebeuren dat er zelfs in 2022 een speciale wet is opgetuigd die herhaling van de zelfde stappen – en veel meer – mogelijk moet maken. Die is inmiddels door de Eerste Kamer aangenomen. Zie daarover het aparte artikel-drieluik.

Een iconische figuur

Laten we het onderzoek en de hypotheses naar de oorzaken van de hoge sterfte eerst op een rij zetten, maar niet nadat we de sterfte grafisch op een overzichtelijke manier presenteren. De zelfde data als die van het Centraal Bureau voor Statistiek (CBS) maar dan zónder de zogeheten “verwachte sterfte” en dus ook zónder de “oversterfte”, het verschil tussen totale sterfte en de verwachting. Dat heet Sterfte Ongeacht Oorzaak (SOO).

Kijk in Figuur 1 eerst naar de kleine figuur in de inzet. De gemiddelde sterfte per week ligt steevast hoger dan 2500/week, 130.000 per jaar. Dat is de schuine rechte lijn. Het laatste ‘normale’ jaar 2017, de blauwe lijn, loopt wat steiler en vanzelfsprekend steekt de magenta lijn van 2020 daar wat bovenuit, met een morbide ‘groeistuip’ rond week 15 en ook eind dat jaar tijdens de lockdown, zodat dat jaar eindigde met 170.000 overledenen.

Het (donkergrijze) gebied tussen de rechte 2500/week lijn en de magenta lijn is in de grote grafiek uitvergroot door naar de sterfte boven die 2500-lijn te kijken. Dan is er ook ruimte voor meerdere jaren sinds 2016 voor historisch perspectief, zonder in een spaghettigrafiek het overzicht te verliezen. En blijkt dat er twee groepen van lijnen zijn: 1) 2016 t/m 2019, de pre-crisis-jaren, en 2) 2020 t/m nu. Die tweede groep kent een surplus sterfte van zo’n 20.000 overledenen per jaar. Het eerste vaccinatiejaar is de streeplijn. Het lijkt alsof het huidige jaar onverminderd door zal gaan in de trend van die tweede groep. Hoe komt dat?

Motie Omtzigt

Eind 2021 was de aanhoudend hoge sterfte aanleiding zelfs voor de politiek om iets te doen. De voortdurende monitoring van de coronagerelateerde sterfte door het RIVM liet zien dat die niet de oorzaak kon zijn, dus de kritische geluiden bij de oppositie moesten wel op de een of andere manier worden beantwoord. Dat werd de ‘motie Omtzigt’, het voor regering én oppositie acceptabele gezicht van een initiatief om opheldering te verschaffen. Als opheldering het doel was, dan is het wel vreemd dat die motie slechts ging over “oversterfte t/m 2021” en ook uitgevoerd werd door die instanties die niet onafhankelijk zijn van de regering of de betrokkenheid in het gevoerde regeringsbeleid. Ook werden geen eisen gesteld aan de openheid van gebruikte gegevens en methoden. Er kwam alleen een ‘klankbordgroep’, de naam geeft de gebrekkige machtspositie al weer.

Het CBS-rapport

In juni 2022 verscheen dan het rapport. De Biomedische Rekenkamer (BMRK) verwierp het rapport al louter op grond van de niet vrijgegeven data en methodes, hetgeen begrijpelijk is als je bedenkt dat transparantie in biomedische data het doel is van de stichting en ook dat Wob/Woo (Wet open overheid) verzoeken aan CBS, RIVM en academische medische centra omtrent cruciale epidemiologische data steevast worden afgewezen of gefrustreerd.

Het meest belangwekkende hoofdstuk voor ingewijden is hoofdstuk 6, dat gaat over een eventueel verhoogde kans op sterfte na vaccinatie. Maar het was wederom de BMRK die wees op de ernstige methodologische gebreken in dat hoofdstuk. Weglating (exclusie) van een groep van 140.000 immuungecompromitteerden, en vergelijking van geprikten – niet met ongeprikten via zorgvuldige statistische ‘matching’ – maar met diegenen die een prik minder hadden gekregen, waarmee een survivalbias werd geïntroduceerd. Ook werd via handmatige classificatie van doodsoorzaken nog een ruime verdubbeling van coronadoden (ten opzichte van RIVM) toegeschreven. Desondanks bleven 5600 doden in dat jaar 2021 ‘onverklaard’.

Maar kamerlid Omtzigt liet na om datgene te doen wat noodzakelijk was: het rapport naar de prullenmand verwijzen en vragen het huiswerk over te doen met gewijzigde aannames.

Onderzoek

De organisatie ZonMW, die in Nederland het gesubsidieerde onderzoeksgeld toewijst, kwam beetje bij beetje met ‘onderzoekslijnen’, waarin slechts in de loop van 2023 enige plaats werd ingeruimd om ook naar het effect van vaccinatie te kijken. Voor wie daarbij niet al te hoge verwachtingen had over de onafhankelijkheid, die kwam niet bedrogen uit: als voorbeeld moge dienen de heer Rosendaal van het Leidse LUMC, die een onderzoek kreeg gegund terwijl hij zelf zich openlijk als een uitgesproken voorstander van ‘coronavaccinatie’ had getoond, zelfs bij kinderen. De belangen die hij heeft bij de uitkomsten mogen duidelijk zijn. Onderzoekster Eline van de Broek zocht het aanvankelijk meer in de uitgestelde zorg, maar beseft dan ook dat het onderwerp vaccinatiesterfte een gevaar oplevert voor de carrière. Een onderzoeksvoorstel van statistiekprofessor Ronald Meester werd niet gehonoreerd, maar leek ook oppervlakkig. Geen enkel voorstel pakt de koe bij de horens en de voorwaarden die ZonMW stelde lijken daaraan bij te dragen: er moest gewerkt worden met ‘bestaande primaire data’. Geen nieuwe data dus. Zijn bestaande data dan toereikend?

De eerder genoemde stichting Biomedische Rekenkamer constateert duidelijke correlaties in de dynamiek van de prik-campagnes en de sterfte (SOO). Maar bepleit een andere conclusie dan die van vele anderen, die stellen dat het aan “het vaccin” moet liggen. Er kunnen immers vele factoren zijn die gekoppeld zijn aan de prikcampagne, van slechte opslagcondities en slechte batches tot aan vieze naalden, bij wijze van spreken. En ook het uitvoeren van, wederom bij wijze van spreken, een wortelkanaalbehandeling op een verzwakte populatie midden in een epidemie kan al leiden tot slachtoffers.

De correlaties maken de vaccinatiesterfte-hypothese wel een zeer plausibele kandidaat. Redenaties die die vaccinatie uitsluiten “omdat die hebben bewezen tienduizenden levens te hebben gered” berusten op een cirkelredenering. De vraagstelling voor een nieuwe studie zou volgens de BMRK dan ook in neutrale uitsluitingsvorm gesteld moeten worden: hoe kan je uitsluiten dat het nemen van een vaccinatie leidt tot een verhoogde kans op sterven?

En natuurlijk is dat een complexe vraag die niet met de bestaande data beantwoord kan worden. Veel van de geprikte mensen vielen bijvoorbeeld tevens automatisch min of meer in een categorie van hoger risico en daarom is het zo van belang dat de te vergelijken groepen zorgvuldig worden ‘gematched’. En dat doodsoorzaken betrouwbaar in de database zitten. Dat vereist naast de juiste statistische en causale technieken, vooral ook voldoende gegevens over ieder sterfgeval. Daar ontbreekt het nu juist aan.

De data

De BMRK vraagt vanaf begin 2022 aan CBS, RIVM en aan academische ziekenhuizen om elementaire gegevens via Woo-verzoeken. Zelfs heel eenvoudige data kunnen al tot heel veel inzicht leiden. Op het gebied van vaccinatie-effecten bijvoorbeeld een koppeling van twee datasets: het sterfteregister en het vaccinatieregister. Daaruit is direct duidelijk of er iets bijzonders aan de hand is: de curve van doden in de tijd tot de ingreep is vlak bij een lichte interventie en steil bij een directe aanslag op de gezondheid. En iets daar tussenin bij complexe relaties, zoals hier.

Vreemd dat niemand uit de medische professie een dergelijke analyse heeft gedaan en gepubliceerd. Dat geeft te denken. Er is slechts één denkbare remedie: buiten de overheid om moet er een bevolkingsonderzoek komen dat de uitsluiting kan bevestigen danwel weerleggen.

One Health – One Hell

Wat vreemd lijkt wordt minder vreemd als je de agenda’s betrekt. In een volgend artikel behandelen we de link met de wereldagenda’s.