Het leefklimaat in Nederland verslechtert in rap tempo

Nederland was begin deze eeuw een vredelievend landje waar het goed toeven was. Dat is nu wel anders. Het leefklimaat is aanzienlijk verslechterd. Je hoort veel mensen daarover klagen en het vertrouwen in de overheid is tot een dieptepunt gedaald. Dat is niet zo moeilijk te verklaren, omdat vier kabinetten Rutte en het kabinet Schoof deze neerwaartse spiraal hebben ingezet en de verbinding met de samenleving volledig zijn kwijt geraakt.
Actueel nieuws over wantoestanden bij de belastingdienst en het UWV, het cellentekort in combinatie met het vroegtijdig vrijlaten van gevangen, het volledig uit de hand gelopen vluchtelingenvraagstuk, de structurele afname in onderwijskwaliteit en de toenemende excessen rond personen met verward gedrag illustreren dit. Slechts enkele voorbeelden van wanbestuur, waaruit blijkt dat het (partij)politieke belang en machtsbelangen prevaleren boven het maatschappelijke belang.

Ook andere kwesties doen de verontwaardiging toenemen. Wat te denken van de (druggerelateerde) criminaliteit, culminerend in aanslagen, vendetta’s, femicide, verpaupering van de grote steden en een hoge mate van agressie jegens onze hulpverleners. Zelfs conducteurs worden al uitgerust met de wapenstok. Het bezuinigen op de Nationale Politie waarbij de agent uit het straatbeeld is verdwenen, eist hier zichtbaar zijn tol. Nederland is inmiddels een walhalla geworden voor de georganiseerde criminaliteit.

Al ruim drie jaar worden er miljarden gepompt in Oekraïne. Een oorlog die niet de onze is. Ook wordt er aanzienlijk meer geld afgedragen aan de EU, terwijl we daar steeds minder voor terugkrijgen. En dit terwijl er onverantwoordelijk wordt bezuinigd op de publieke dienstverlening. Ook boeren en vissers wordt een strop om de nek gelegd, terwijl we die sectoren moeten koesteren. Zeker in een tijd waarin de samenleving weerbaar moet worden. De manier waarop onze geschiedenis wordt bekritiseerd en bestuurders vluchten in excuses voor gebeurtenissen in het verleden doen ook de wenkbrauwen fronsen. De overheid laat de ouderen in de steek en ook de jonge generatie heeft het erg moeilijk op de arbeids- en woningmarkt. Het is bizar dat een hoog percentage jongeren een burn-out heeft en velen het land verlaten en zich elders vestigen. Voorts slipt ons wegennet dicht, worden karakteristieke molens en tulpenvelden vervangen door windmolens en ‘parken’ met zonnepanelen, laten we de aardbevingsslachtoffers en andere gedupeerden in de steek, vergaderen we ons suf over onnavolgbaar klimaat- en stikstofbeleid en neemt de polarisatie en verharding in de maatschappij sterk toe.

Deze en meer sluimerende ontwikkelingen brengen ons maatschappelijk welbevinden in een neerwaartse spiraal. Bij de burgers leidt dat tot irritatie en frustratie. Een ontwikkeling die politici, bestuurders en mainstreammedia liever niet zien, omdat ze meer met hun eigen ‘merk’ bezig zijn dan met de publieke zorg. Kernwaarden als integriteit, betrouwbaarheid en moreel besef worden met het grootste gemak geschonden. Allemaal signalen die in samenhang gemakkelijk kunnen leiden tot een verdergaande maatschappelijke ontwrichting.

Nederland wijst graag met het vingertje naar andere landen, maar laten we nu eerst de hand maar eens in eigen boezem steken. We kunnen niet ontkennen dat ons land zichtbaar in verval is en op vele internationale ranglijstjes daalt in de waardering. Gelukkig zit revolutionair optreden niet in onze genen, daar er anders al een bestorming van het Binnenhof had plaatsgevonden. Laten we er voor waken dat het niet zover komt. Hier ligt een grote uitdaging voor het nieuwe kabinet om de komende jaren het tij te doen keren zodat het leefklimaat weer een stuk aantrekkelijker wordt. Nederland moet weer een land worden om trots op te zijn!