Michiel (54) is paranormaal begaafd

De vierenvijftigjarige Michel heeft een paranormale gave en kan op die manier communiceren op een wijze die anderen niet kunnen. ,,Dit houdt in dat ik mensen kan aanvoelen op foto’s en vaak frappante uitspraken doe omtrent hun leven”, vertelt de inwoner van Leiden.

Als kind merkte Michiel al dat hij in sommige dingen ‘anders’ was. Dit was voor hem niet altijd prettig. Soms raakte hij verward door deze gevoelens. ,,Het paranormale heeft vanaf mijn jeugd altijd een bijzondere plaats in mijn leven gehad. Ik heb mijn gave ook jarenlang onderdrukt omdat ik bij mensen dingen door kreeg. Het was voor mij zeer vervelend om ongevraagd informatie te voelen bij vreemde mensen.” Uiteindelijk heeft Michel moeten leren om te gaan met zijn gave. Nu plukt hij er de vruchten van. ,,De voordelen zijn dat je het voelt als iemand tegen je liegt.”

Het leren omgaan met de gave die Michiel heeft, was niet eenvoudig: ,,Toen ik een twintiger was, ben ik naar een spiritistische avond gegaan in Schiedam. Er stond een paranormaal begaafd persoon voor de zaal. Ik had sterk de indruk dat hij mij fixeerde met zijn blik. Toen hij begon met de avond zei hij tegen mij meteen dat ik een bijzondere gave had. Volgens hem moest ik alleen nog wat meer ervaring op doen en leren om goed met mijn gave om te gaan. Na m’n veertigste zouden alle puzzelstukjes dan vanzelf op hun plaats vallen en dat gebeurde.”
‘Filmbeelden in mijn hoofd’

,,Mijn specialiteit zijn het voeren van gesprekken met entiteiten door middel van bandstemmen”, legt Michiel uit. ,,Met behulp van een radio, een audio programma en de computer zijn dan stemmen te horen van gestorven personen.” Op deze manier maakt Michel contact met overledenen, maar ook met mensen die nog leven kan Michiel bepaalde contacten maken. ,,In het dagelijks leven heb ik weleens mensen met mijn gave geholpen en dat doe ik nog steeds. Vaak zitten mensen met allerlei vragen waar ik ze dan een antwoord op geef. Mijn gave is dat ik aan de hand van voorwerpen informatie door krijg die ik niet via de ‘normale’ weg kan hebben verkregen. Dit noemt men psychometrie. Je moet daarbij denken aan het zien van ‘filmbeelden’ in m’n hoofd, het horen van namen, het zien van entiteiten en het ruiken van geuren.”

Michiel heeft profijt van zijn gave. ,,Ik vind het plezierig mensen te kunnen helpen met het geven van bepaalde antwoorden op vragen die ze hebben.” Al met al heeft Michiel zijn gaven zodanig onder controle dat hij er met een goed gevoel mee om kan gaan. Toch zijn er ook nadelen te benoemen: ,,Soms weet je dingen van mensen die je liever niet had geweten.”

Wie komt er op het idee om een huis te bouwen op een eilandje zo groot als een tennisbaan? Het is de jaren vijftig en de familie Sizeland is op zoek naar een locatie voor een vakantiehuisje dat geen problemen heeft met de buren. In de Sint Lawrence Rivier, op de grens van de Amerikaanse deelstaat New York en Canada, vinden ze precies wat ze zoeken. Er is daar een archipel van eilandjes in de rivier met de naam Thousand Islands. In werkelijkheid zijn dat er meer, rond de 1864. De archipel vormt de grens in de Sint Lawrence rivier tussen de Verenigde Staten en Canada, met eilandjes die tot één van beide landen behoren.

[KOP] Een van de kleinste eilandjes ter wereld
Een van de kleinste eilandjes, Hub Island, is ongeveer 310 vierkante meter groot, precies groot genoeg voor een huis en een boom. Wat vereist is volgens de lokale regels om als erkend eiland van de Thousand Islands archipel te gelden. Even verderop ligt een groter eiland, waar de multimiljonair Boldt het kasteel Boldt Castle voor zijn vrouw liet bouwen. Deze vrouw overleed helaas voordat het kasteel werd voltooid.

Zo gezegd, zo gedaan en de bouwactiviteiten in opdracht van de Sizelands beginnen. Hun huis neemt meer dan een derde van het eilandje in beslag. Ze besluiten hun eiland heel toepasselijk om te dopen tot Just Room Enough Island. Want het huisje neemt een groot deel van het eiland in beslag. Naast het huis zelf, is er ruimte voor wat tuinstoelen om van het uitzicht te genieten, een paar struiken en een klein strandje. En als het water hoog staat, zelfs dat niet. En de boom, natuurlijk, die ondertussen is uitgegroeid tot een flink formaat

[KOP] Inmiddels een lokale attractie
Erg veel ruimte voor een wandeling is er niet. Eén misstap en je belandt in het water. Ook boodschappen doen betekent een boottochtje. Waarschijnlijk hebben ze ook goed moeten nadenken over dingen als wc’s, de elektriciteitsvoorziening en stromend water. Want het enige stromende water is dat van de rivier Sint Lawrence zelf. Wat er dan wel is? Een onovertroffen, steeds veranderend uitzicht, want de Sint Lawrence rivier wordt druk bevaren.

Wellicht dacht de familie dat ze hier rustig vakantie konden vieren, maar dat valt een beetje tegen. Ondertussen is het opmerkelijke eilandje namelijk uitgegroeid tot een lokale attractie en hordes dagjesmensen komen het eiland bekijken. Maar één voordeel blijft. Je hoeft niet in de tuin te werken. Helaas is het, voor zover bekend, niet mogelijk de vakantiewoning te huren, al zijn er tal van andere huisjes in de buurt.